to człowiek o podwórkowej dykcji (jakby miał trochę kartofli w ustach względnie jakby długo kiedyś śpiewał w warszawskiej kapeli z Pragi), bez zauważalnej osobowości telewizyjnej, bez zauważalnego mistrzostwa w operowaniu językiem polskim. Jedyne, co mi imponuje, to umiejętność występowania przed wielką widownią i składne mówienie do niej - to już zawsze jest próg bardzo wysoki, no ale w najlepszych telewizjach tylko podstawowy. On był chyba pierwszym, który mnie negatywnie zdziwił po okresie może peerelowskiej, zakłamanej TVP, ale jednak posiadającej osobowości (jak W. Mann, Materna, Sznuk, Bożena Walter, E. Mikołajczyk, potem tuż-popeerelowski Reszczyński) - zdziwiłem się, że tacy teraz ludzie będą uznawani za gwiazdy TV.